Theatergroep Purper

Met: Gerrie van der Klei & Frans Mulder 
Aan de vleugel: Marco Braam

Frans Mulder en Gerrie van der Klei kennen elkaar vijftig jaar. 

Frans, de latere voorman van theatergroep PURPER, was aanvankelijk voor Gerrie ‘die jongen met dat brilletje’ die altijd vooraan stond als zij, begin jaren zeventig, met Boy Edgar’s Bigband, ’s woensdagsnachts optrad in het toenmalige Shaffy theater aan de Keizersgracht in Amsterdam. 

Voor de toen negentien jarige Mulder was Gerrie op dat moment de ultieme vedette. 

‘Ze zat daar met geloken ogen op een kruk, microfoon in de ene, glas whisky in de andere hand, en zong jazz. Ik was diep onder de indruk. Ze vertegenwoordigde alles waar ik van hield. Daar zat een ster!’ 

Vanaf dat moment bezocht hij al haar concerten en raakten zij voor het leven bevriend. Die vriendschap is de basis voor ZONDER PAUZE… waarin Gerrie en Frans elkaars ghostwriters zijn. 

– Een dialoog in e-mails –

‘Het is een idee van Frans’, zegt Gerrie, ‘Hij stelde me voor onze herinneringen aan elkaar, ons leven en ons vak op te schrijven, naar elkaar te mailen en het resultaat daarna, gelardeerd met liedjes en songs die belangrijk voor ons waren en zijn, voor te lezen in het theater.’ 

Ze staan allebei vijftig jaar op het toneel en hebben privé en professioneel veel meegemaakt.  Zoveel, dat het uiteindelijk moeilijk was een keuze te maken. Hilarische anekdotes over collega’s, maar ook minder leuke en ingrijpende gebeurtenissen uit hun  beider leven passeren de revue. 

Uiteindelijk blijkt er door die verhalen een rode draad te lopen, en die rode draad is hun  levenslange vriendschap. Een vriendschap zonder pauze.